Swoją przygodę z twórczością Zygmunta Miłoszewskiego postanowiłam rozpocząć od książki, która najczęściej rzucała mi się w oczy. „Jak zawsze”, bo o niej mowa, to podobno świetna tragikomedia o alternatywnej historii nie tylko Polski, ale też dwojga bliskich sobie ludzi. Podobno…
W połowie książkowe podsumowanie 2018
O tym, że podsumowanie mijającego roku będzie trudnym zadaniem, wiedziałam już od dawna. Gdyby jednak ktoś dziewięć miesięcy temu powiedział mi, że to będzie najlepszy rok mojego życia… Cóż, nie uwierzyłabym. A jednak tak się stało.
Bezpański pies, czyli wywiad-rzeka z Adamem Bigajem
Adam Bigaj ps. „Księciunio” to wrocławski policjant, który po przeszło trzydziestu latach służby zmuszony był z niej odejść, gdyż jego psia robota rozpoczęła się jeszcze w czasach niezbyt dobrze kojarzącej się Polakom milicji obywatelskiej. Swoje wspomnienia przelał na papier, a w spisaniu ich pomógł mu Jakub Ćwiek. Tak powstał „Bezpański”.
Co kryje się pod podszewką?
Nigdy nie byłam entuzjastką mody. Lubię rzeczy wygodne, w których mogę się schować przed światem bez obawy, że pokażę zbyt wiele. Sukienki zakładam od wielkiego dzwonu, w mojej szafie królują dżinsy. Wybieram raczej ubrania, które nie rzucają się w oczy i do tej pory nie mogę się nadziwić, że tej zimy zadaję na warszawskich ulicach szyku w ślicznym płaszczu w kolorze morskim, który nie pasuje do wszystkich czarno-szarych egzemplarzy, zgromadzonych przeze mnie do tej pory.
W lekarskim fartuchu #2 – „Paranoja”
„Paranoja” to druga część serii „W lekarskim fartuchu”. Można ją czytać samodzielnie, ale ja rekomenduję raczej przeczytanie najpierw „Obsesji” – dzięki temu będziemy rozumieć drobne aluzje, które pojawiają się co jakiś czas na kartach drugiej powieści z tego cyklu.
W lekarskim fartuchu #1 – „Obsesja”
Seria „W lekarskim fartuchu” to moje pierwsze spotkanie z Katarzyną Bereniką Miszczuk, znaną większości czytelników z bestsellerowego cyklu „Kwiat paproci”. Nie wiedziałam do końca, czego się spodziewać, ale z racji tego, że historia rozgrywa się w środowisku lekarskim, nie zastanawiałam się zbyt długo.
Iga Mirska #2 – „Nie zapomnij o mnie”
Morderstwo w Teatrze Wielkim? Świetny materiał na powieść zwłaszcza, gdy zamordowanym okazuje się główny choreograf – postać z jednej strony ekscentryczna, z drugiej zaś niezwykle autorytarna. Taką właśnie historię postanowiła przenieść na karty książki Anna Bińkowska, a w rolach głównych występują w niej niezawodni policjanci, znani czytelnikom z „Tu się nie zabija” – sierżant Mirska i komisarz Budryś.
Mea culpa. Confiteor
Sięgając po „Wyznaję”, nie wiedziałam do końca, czego się spodziewać. Słyszałam o tej książce dużo, ale nigdy właściwie nie było to nic konkretnego i ostatecznie stanęłam przed jej rozmiarami z białą, niezapisaną kartą, która miała się wkrótce pokryć niewypowiedzianym żalem i tęsknotą za życiem, które ktoś kiedyś utracił.
Skuteczny przepis na rozczarowanie
Zacznę może od tego, że nie każdy musi pisać książki. Ba! Nie każdy nawet powinien. „Trzecia księga” Adama Ablera jest na to najlepszym dowodem. Jest to historia Paola i Abelie – pisarza, któremu nie układa się w małżeństwie i kobiety z podobnym problemem, która zostaje jego asystentką i pomaga mu w pisaniu kolejnej powieści, poświęconej losom przeoryszy Teresy.
„Mali bogowie”, czyli kilka słów o polskiej służbie zdrowia
Od prawie trzech lat pracuję w prywatnej służbie zdrowia. Z Narodowym Funduszem Zdrowia stykam się rzadko i do tej pory nie do końca wiedziałam, na jakiej zasadzie publiczna służba zdrowia funkcjonuje. Tematyka medyczna jest mi jednak na tyle bliska, że postanowiłam zacząć sięgać po książki poświęcone temu, jak służba zdrowia funkcjonuje. Na pierwszy ogień poszli „Mali bogowie” Pawła Reszki”