Mały człowiek w wielkim świecie książek
Nadchodzi koniec Endgame. Reguły gry się zmieniają, Gracze zawiązują nowe sojusze i postanawiają doprowadzić tę zabawę do końca na własnych zasadach. Klucz Ziemi i Klucz Nieba są już ze sobą połączone. Do odnalezienia pozostał jedynie Klucz Słońca. Czy ci, którzy okazali się jedynie zabawkami w rękach Stwórców, zdołają zakończyć Endgame w inny sposób, niż zostało to zaplanowane?
Lato, ciche gospodarstwo agroturystyczne, las, jezioro, wakacje, przyjaciele ze studiów… Brzmi jak opis perfekcyjnych wczasów? Nic bardziej mylnego, o czym możecie przekonać się w najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza pod tytułem “Żmijowisko”.
Wanda Kronenberg – podobno najgroźniejsza, a zarazem jedna z najmniej znanych polskich agentek. Córka barona, która współpracowała z wieloma wywiadami w czasie II wojny światowej. Zginęła na początku powstania warszawskiego, rozstrzelana przez żołnierzy Armii Krajowej pod zarzutem współpracy z NKWD i Gestapo oraz infiltracji Komendy Głównej AK.
Uwielbiam wielowątkowe powieści, w których pozornie niezwiązane ze sobą historie łączą się w zaskakująco zgrabną całość. Uwielbiam powieści z wątkiem historycznym. Uwielbiam też książki, w których aż roi się od zagadek i tajemniczych symboli. Czy mogłam nie zakochać się w “Kościach proroka” Ałbeny Grabowskiej? Chyba nie.
Zdjęcia książek Harlana Cobena widzę przynajmniej raz dziennie i wstyd się przyznać, ale nadal jestem w tyle z jego twórczością. “Nie mów nikomu” to dopiero druga powieść tego autora, po którą sięgnęłam, a przy okazji chyba jedna z najbardziej znanych i popularnych powieści Cobena. Oczekiwania były duże, czy rzeczywistość im sprostała?
Studiując psychologię i specjalizując się w psychologii zdrowia i rehabilitacji, miałam okazję na własnej skórze doświadczyć, jak to jest być osobą Głuchą, niewidomą, poruszającą się na wózku. Potrafię przekazać kilka prostych komunikatów w Polskim Języku Migowym, znam zasady etykiety dotyczące kontaktu z osobami niewidomymi. Mimo, że ostatecznie wybrałam inną ścieżkę rozwoju, jest to dla mnie nadal niezwykle bliski temat. Z tego względu na mojej półce zagościł “Ślepy archeolog” – kryminał Marty Guzowskiej, którego główny bohater jest
Trafiłam na tę książkę przypadkiem. Spodobał mi się opis, który kojarzył mi się trochę z Zafónem, a że po lekturze trzeciej części jego sagi o Cmentarzu Zapomnianych Książek byłam nieco zawiedziona, postanowiłam dać szansę “Książce, której nie ma”.
Po książki Folletta zawsze sięgam z ogromną przyjemnością, bez względu na to, czy jest to powieść historyczna, szpiegowska, czy może thriller wojenny. “Kryptonim KAWKI” to historia niezwykła, poświęcona brytyjskiej misji, której celem było zniszczenie jednego z ważniejszych niemieckich ośrodków łączności na terenie okupowanej Francji. Nie byłoby w niej pewnie nic niezwykłego, gdyby nie fakt, że grupa partyzantów, biorących udział w akcji, składa się tylko i wyłącznie z kobiet.
Tove Jansson znana jest przede wszystkim jako autorka książek dla dzieci. Myślę, że każdy z nas kilkanaście czy kilkadziesiąt lat temu czytał (lub przynajmniej oglądał) historie poświęcone Dolinie Muminków. Gdy wspominam te opowieści, kojarzy mi się z nimi niewysłowiony smutek. To taki rodzaj dziwnego uczucia w klatce piersiowej, które towarzyszy człowiekowi, gdy wspomina coś, co było mu bliskie, gdy nie był jeszcze do końca świadomy.
“Filary ziemi” – pierwsza część epickiej sagi Kena Folletta, mogą przestraszyć czytelnika swoimi rozmiarami. To ponad 800 stron tekstu pisanego dość drobnym drukiem, a sama książka ma też ponadprzeciętną wielkość. Sam autor twierdzi, że to jego najważniejsze dzieło, choć początkowo nikt nie chciał wydać tej powieści. Udało sie dopiero wówczas, gdy thrillery i powieści sensacyjne Folletta trafiły na listy bestsellerów. Ja sama znałam go do tej pory z książek o tematyce szpiegowskiej i choć bez wahania umieściłabym jego nazwisko na liście trzech ulubionych pisarzy, dopiero niedawno udało mi się sięgnąć po tę słynną sagę.