Mały człowiek w wielkim świecie książek
Z trzech premier, jakie w kwietniu zaserwowało czytelnikom Wydawnictwo Vesper, najbardziej interesująca wydała mi się „Twierdza”. Historie o nazistach czytam jednym tchem i byłam bardzo ciekawa, jak będzie wyglądała powieść grozy, w której tło dla wydarzeń stanowi II wojna światowa.
Po raz kolejny zacznę tekst od stwierdzenia, że Wojciech Chmielarz jest świetnym obserwatorem rzeczywistości i dlatego właśnie bardzo lubię jego prozę. “Wyrwa” i poruszana w niej tematyka to kolejny dowód potwierdzający prawdziwość tej tezy.
“Chata na krańcu świata” to jedna z trzech kwietniowych premier od Wydawnictwa Vesper – od tej lektury rozpoczęłam mój skromny maraton z literaturą grozy w tym miesiącu. Jest to powieść specyficzna, która z pewnością nie każdemu przypadnie do gustu.
Rzadko sięgam po tego typu historie, ale tym razem poczułam potrzebę, by trochę oderwać się od rzeczywistości. Oczekiwałam lekkiej lektury – tylko tyle. Z doświadczenia wiem, że wymaganie czegoś więcej od powieści obyczajowych nie ma sensu, bo wówczas ogromnie się rozczarowuję.
Jako miłośniczka powieści sensacyjnych z wątkami politycznymi nie mogłam się nie zachwycić serią o Oxenie. Początkowo miała to być trylogia i teoretycznie czwarty tom, o którym właśnie czytacie, można czytać oddzielnie, raczej nie będę Was do tego namawiać. Ale wszystko po kolei.
“Trzy kobiety” Lisy Taddeo to dość głośna pozycja i jednocześnie przedziwny odsłona literatury, bo ani to powieść, ani reportaż – i szczerze trudno mi do tej pory jednoznacznie tę książkę sklasyfikować. Z jej oceną też mam podobną zagwozdkę.
Z debiutancką powieścią Wiktora zetknęłam się prawie trzy lata temu (poczytać o niej można tu) i już wtedy wiedziałam, że będę chciała kontynuować swoją przygodę z jego twórczością. “I tak dalej” z perspektywy czasu nie było książką pozbawioną wad, ale pamiętam, że była to opowieść intrygująca i już wtedy można było wnioskować, że jej autor ma duży talent, który musi tylko odpowiednio rozwinąć. Nakładem Wydawnictwa Papierowy Motyl ukazała się niedawno druga powieść Wiktora, więc mam już kilka przemyśleń dotyczących tego, co stało się z talentem autora przez tych kilka lat.
Mimo tego, że Gemma Woodstock jest dość irytującą bohaterką, całkiem podobał mi się pierwszy tom jej kryminalnych przygód, więc z ogromną ciekawością sięgnęłam po drugą część. Okazuje się bowiem, że od naszego ostatniego spotkania sporo się zmieniło…
Powieścią jednego z najsłynniejszych meksykańskich pisarzy – Carlosa Fuentesa, rozpoczynam na blogu cykl poświęcony literaturze iberoamerykańskiej. Będą to mocno subiektywne rozważania, poświęcone mniej i bardziej znanym powieściom pisarzy z Ameryki Południowej.